Onur ve Ölüm Aynı Annenin Çocuklarıdır

gürül gürül bir esriklik yaşarken ruhum
ayrılığın sarp kanyonlarından intiharı sececeğini bilemezdim

ve bilemezdim
ruh ikizim olan insanın
ölmemi bekleyen aç bir akbaba gibi
başımın üstü yerine
kolumda ve yatağımda dolaştığını

itirafımdır;
sarhoşum artık geleceğe

lise ve dengi okullarda okutulan / sınırlı sayılı
bizans entirikaları gibisin
üstelik
tarihten alacaklı

acıtıyor beni kokun
tadın kap kara
siyah puntolarla
ruhumu asıyorum gazete manşetlerine

onurlu insanlar geliyor aklıma
tarihimden utanıyorum
biliyorum
onur ve ölüm aynı annenin çocuklarıdır
ve onur
kardeşini özler
kendinden ödün verdiğinde

başına ve sonuna üç nokta konulmamış
bir cümledir çünkü onur
ve sadece
ölümlü olmayı sevenler okuyabilir

acı var aşkın temasında
kimsenin aklına imge düşmüyor
acı gayet açık ve daima
alacaklı bu konuda

dipnot düşüyorum:
bitirin bu kanlı hesaplaşmayı
ve bir son verin bana
kelimelerimi de alın giderken
imlamı bozun
tek bir cümle bırakın bana:
Acı hissedildiği için acıtır

devrilmiş bir ağaç
ay ışığında ve yalnız
bir şaka gibi
varolması insanın
bir başka gövdeye gömmek kendini
ve beklemek
dirilişi

şiirden utanan yanlarım var
sadık kalmayan taraflarım
yüreğim de emanet;
sesimi üşüten duyguların

Hayata uzaktan bir izleyicidir artık tüm yaşantım.