Engebelerle dolu her insan gibi. Belkide bu sorunları onu başka bir çözüm aramaya götürdü. Ve huzuru mürekkepte buldu.(kim bilir)
Neymiş en büyük duygular?sevgi,özlem,nefret.
3 gün susuz kalırda insan bu 3 duygusuz kalamaz.
Özlemi atıyor insan içine sessizce bağırıyor
Sevgiyi atıyor içine ilkbaharda açıyor.
Peki ya nefret...sevgi olmadan yaşar mı?
Ruhum fikrime yapışmış isteselerde çıkmıyor.
Azrail buyursa fikr-i sabit vazgeçmiyor ruhundan.
Seviyor bir menekşe gibi ayakta tutuyor.
Amma bilmeden içini yiyip bitiriyor.
Kalbime yapışık aklım,sevsede gönül dur diyor.
Kör biriyim ben,ama kulaklarım daha iyi duyuyor acıyı.
Yalnız bırakmıyor beni yalnızlık dünyanın sağırlığına.
Nasıl küsmüşse duygularım kainatın sonsuzluğuna
O kadar da barışık ıssızlığına,tatsızlığına.
Kör biriyim ben,gururluyum da aynı zamanda.
Pusulamın yönü hep namütenahi
Gideceğim yol sis,meyus.
Gidiyorum gidebildiğim kadar
Acep nerededir evim?
Bilmiyorum yolumu munis yollardır evim
Mütemadiyen geliyor yalnızlık içine
Kalabalığın o sessiz çığlığı.
Zaten yoktur senin gözünde ehemmiyeti
En hakiki zamandır yalnızlığın.
İnsanı sevmeden nasıl edeceksin hitap?
Alçakgönüllü ruhum,yoksul kalbim,sahipsiz canım.
Duygularım küsmüş birbirine hepsi mübalağa.
Yaşamım aldatmış ölümü,ölümüm beklemiş yaşamı.
İntikam almış yaşamdan ölüm silinmiş defterden yaşam.
Muhtelif fikirler harbe tutuşur,
muhtemelen gelecegin en degerli sairlerinden. hatta muhtemelen asirlar boyunca okunacak birisi...