Onur Köybaşı Şiirleri - Şair Onur Köybaşı

omzundan anlıyorum aramızdaki uzaklığı
tüm yüzlerde tekrarlanıyor yüzün
eski telefonlardaki redial tuşu gibi
sana misafir oluyorum sadece
akşamın seğiren gözünde
çelimsiz, hiçbir şeyi yıkamayacak kadar

Sana rastladığımdan beri
kalbimin bir rüzgâr gülü olduğunu anladım
koştukça dönen
yaklaştıkça hızlanan
kalbimin bir rüzgar gülü olduğunu anladım

Tenimde kırılan hıçkırık
dudaklarının kuyusuna düşmeden önceydi
maraz bir yalnızlığın söylediklerine inandık
sebep olacağım söze kandıktan hemen sonraydı
imâydı sesim yüzüne
kurulmuş bir saat gibi duruyordu hata önümüzde.

Bir yıldıza taşınacaktık seninle,
Benim yüzyıllık sevgilim !
uzak kışların dansını izleyecektik
çakallar ve yarasaları bırakıp arkamızda

İçime çöken gecenin habercisidir

aynı rüzgârın tedirginliğinden korktuk.
damlarda asılı duran dinozor cesetleri
tırnağı uzayan yağmur
öksüren gök...
kaybolmak için çok bilindik bir dünya değil mi?

Sonra, bir rüya getirdim gördüklerim arasından
kalbime yerleştirdiğim şehre
ayakkabılarını giydirip vedaya
bir rüya
kimsenin henüz görmediği
pembe bir asker öptü beni

uyandığım odaya çevirdim yüzümü
başkasında epriyen ben
sevdiklerimin sahnesinden trajediler çalıp
korkuluğuma güvendim

çıkıp unutmak istedim

Güzel şeyler olsun yahut tam tersi
özür dilemek için birilerinden,
dışarı çıkıp
bir koordinat aradım.
koordinat, kendi üzerimde
yanıldıklarını göstereyim diye

Buradan sonra hiçbir şey yok!
görünmez olmamı kılıyorsun,
sadece kendime görünür olmayı
beni hangi dalga sesinde unuttun
hangi sarsıntıda
hangi pazar şarkısı, barın tuvaletinde

Şimdi yüzünden çok hatırladığım tek şey sırtın,
yüzünü her neye çevirdiysen
üstüne bastığın, çiçekli dağın sabrıdır kalbim

Tek hatırladığım şey sırtın.
kabul olmamış bir tavaftın