Kemanin sesi geliyor uzaktan hafif hafif
yuregimdekileri aklıma düşürüyordu
bedel ödüyordü saçlarım,beyazlayarak
kemanı çalanın,nasıl yandığını dinlemek
Bütün bunlar çaresizliği andırıyordu bana
Güneşin doğmasına az kaldı, sokak
Lambalarının sönmesine...
Senin içinde olup yanımda olmadığın,
Uzun bir gecenin sonundayım.
Ne olacağı belirsiz bi şekilde doğacak olan güneş,
Elem ve kederden ayrı kalacağı için
Yüreğimin parçaları süzülürken gozlerimden aşağı
Ben senin güzelliğini izliyorum
manolyam
Bütün siirlerime hitap ediyorsun deniz gozlerinle
Ağlamak senin için vardı gülmek sen varken güzeldi manolyam
Karanlığın çökmesi ile ortaya çıkan yalnızlık,
Başka yerde mutlu olan insanların,bıraktığı eseridir.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!