Saf babaların ve akbabaların ortasında
Bir Edip Cansever gözlüğüyüm
Oval köşeli
Sertliğinden kırılgan
Ardımdaki gözler mırıldar
Dokunduğun buza dönüşür ellerin
Çatlatır
Uçlarından parmaklarını
Keskin sıcaktır hissedilen
Yanılır
Yapışır
rutubetliydi sevmek
denizle göğü bir kılan
kudretli bakışları doğuruyordu
süzülen gemilerdi burada özgürlük
kıyıları kan hüsran
yaşamları unutturuyordu
Herşeyden uzak yaşadığım bu yazı
Uyanmak böldü
Uyanmak rüyalı
Kapandı mesafe arzuya
Koptu üzüm salkımdan
Sanki sen gidiyormuşsun gibi
Ama duruyorsun yerinde
Sadece yanaşıyor gemi
Geri geri
önünden beri
yaşanamamışlıkların esaretinde ömür
renkleri ayırt etmekten uzak
“yalın"ın süzgecinden
kadın sadece kadın
erkek sadece erkek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!