Onur Çoban 2 Şiirleri - Şair Onur Çoban 2

Tohumdu o geleceğe yeşerecek
Güneşti her karanlık gecenin ardından ışıyacak
Suçsuz günahsız bir melekti o
ben onu meleğim diye severdim tövbe demezdim böyle olacağını bilseydim
Özlemim bir barikata teslim ruhum demir parmaklıklar ardında
Gel diyorum ne olursun gel bu yaşta böyle bir beyaza bürünmek olmaz

Bahsinin açıldığı her an bir kez daha tutsak oluyorum
sol yanındaki berrak kuyuya hapsetsinler beni müebbetine razıyım
yapacağım tek şey kelimelerle dört nala seni istemek yahut sesimle seni çizmek
Her gün aya güneşe bakar insan
ay güneş bir gün tutulur bense her gün

Günümün tersinde yine dımdızlak bir sol sancı
Kederlere teslim bir bulut gözyaşlarını döküyor
Islandığı yerden kirpikleri kim kurutur kurutur da
mutluluk pınarlarında,sevda sahralarında mesela bir yakamozu seyreder mi yahut bir çocuk gülümsemesinin aralanan perdesinde içini ısıtır mı
Maviliğin derinlerinde düş’ün payını bir ekmek gibi bölüşür mü

BİR ÇIRPIDA
Aşk umut heyecan, hepsi bitiverir bir çırpıda
Tek bir ses tek bir nefes ararsın bulamazsın
Kara bir bulut gibi sarıverir etrafını
Onsuz bir saniyeyi bile düşünemezken
Bitmiştir umut bitmiştir film bitmiştir

Geçmişin kanatlarını kollarıma geçirip mazi denen okyanusun üzerinde alçak uçuşa çıkıyorum
evrende bir kum tanesi kadar küçük fakat yüreğime işlenenler kadar büyük bir yer kapladığımı düşündüğüm zifiri gün terslerinde.
Anılarımla yorgunluk atıyorum çoğu zaman,bazı hisleri,anları yeniden arama arzusuna kapılıyor sol yanımdaki duygu ve düşünce dinamosu dinamodan şu sözler pompalanıyor yaşadığının en büyük kanıtı geçmişinden öğrendiklerini geleceğinde de kendi iyine göre görebilmek istemen o halde
durma sohbet et,sahip olduklarının kıymetini bil,şükür et,dua et,aşık ol,sevgi olgusunu köreltenlere inat sev,düşün,olumluyu iste,gördüğün saygıyı ve değeri göstermekten kaçınma,espri yapmaktan korkma,bir ağız dolusu tebessümü otuz iki dişinle simgeleştir,Olduğun gibi görün,başarıyı hisset,başaranları tebrik etmekten çekinme,ara sıra kendini ara,özünü oluşturan değerleri...,elalem ne der? ne derse kendine der,fikir almayı ihmal etme,vicdan mahkemesine sıkça uğra,son kararı kendin ver,mutluluğu sadece çağırarak vakit kaybetme onu bul ve ona sıkıca sarıl,insan hayatında inişlerin ve çıkışların olduğunu aklında çıkartma tek düze bir yaşam yaşamın mayasını bozar her iniş çıkış yeni bir tecrübe,azim,kararlılık ışığıdır altını iyice çiz,düştüysen daha güçlü bir biçimde tekrar ayağa kalk,şiiri oku,hisset,anla
Türküleri yaşa,hayatı anlamlandır

Milli dirilişin sembolüdür ÇANAKKALE.
Vatan kalbinin en derinlerde “Korkma Sönmez Bu Şafaklarda Yüzen Al Sancak”diyerek attığı yerdir ÇANAKKALE.
Düşmanın tarihin en derinlerine gömüldüğü yerdir ÇANAKKALE.
İstiklaldir ÇANAKKALE.
Mustafa Kemal’dir ÇANAKKALE.

Mıh gibi çakılı bir yalnızlık yüreğime hırka gibi sarılmış
Sol yanıma düşen ince sızım derman ver ses ver neredesin
Nedendir bu kinin bu öfken
Sevdalı başıma bir de solumdaki cevhere can ver
Viran eyleme soluma gün doğmuyor hep karanlık hep ayaz

Hatıralar belirdi yine, solumun en derininde
Özlemlerim,biriktiler
ben tutumlu bir insan olmaktan usandım
Ah şu kaybetmelerim hiç mi yorulmaz hiç mi yönünü kaybetmez
Şu efkar denilen törpüm hiç mi körelmez

Sahi
Eskidi mi Benliğimin içindeki binbir mânâ ?
Mesela benim eski gülen gözlerim...
soluma doğan binbir renk neşe güneşlerim...
Issızlığı boğan umut çiçeklerim yine hangi hazan mevsimindesiniz?

Yıllar boyu Nisan’da topraklara bereket getiren zarif yağmurlar
Günleri,haftaları,ayları,yılları mest eden o yağmur
Uzakta çok uzaklarda ilk defa bir hüzün bulutuyla yağıyor
bu kez sadece kırmızı karanfillere dokunuyor yağmurlar bir de yüreklere
Cesareti anımsatıyor,gücü hatırlatıyor,masumiyeti,tebessümü,Gönüllere doğan sonsuz bir güneşi de...