Hayaller...
Benim hayallerim...
İçinde herzaman senin olduğun hayaller
Ben bile yokum bazılarında
Hayallerin iki kapısı var
Yaşamın ne tuhaf bir bilmece olduğunu sen anlıyorsun
Aslında anlıyorsun, bir zaman sonra
Konuşmalarda sesim çatal çatal olduğunda,
Çözümsüz yalnızlıklarda dalıp gittiğimi...
Anlıyorsun yanlmıyorum
Ama beni anlaman gücüme gidiyor
Yine aynı masa, yine aynı lamba
Ve yine aynı ben...
Değişen sen misin yoksa?
Ben kaybettim artık bütün umutları
Ben, seni götüren minibüsün kalktığı durakta
Arkandan el sallayan sapsarı bir yaprağım artık
Artık git...
O bütün ayrılığa teslim olmuşluğunla,
Ellerini ellerimden, gözlerini gözlerimden,
Ve boşvermişliğini sevgimden al git.
Ayrılığa esir et kendini
Ve beni...
Öleceğim günü bekliyorum
O günü bekliyorum sabırsızca
Belki de acizliğimdendir
Bunu bilemem ama
Bildiğim birşey var
Türküler acılarımı unutturmuyor artık
Duvarlar anlatmıyor seni bana
Bir türkü bitiyor,
Bir başkası başlıyor senin hayalinle...
Dışarıda yağmur,
Dışarıda rüzgar,
Dışarıda soğuk...
Kalbim seninle kaldı
Aşkım seninle kaldı
Hasret zaten benimleydi
Tel örgüler arkasında
Güneşim sahipsiz kaldı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!