Onur Bilge Şiirleri - Şair Onur Bilge

Güneş, sim kozası; sen, simli nakış…
Hırsız göz, rengârenk, gizemli bakış…
Kirpik, kirpik değil, iğde dikeni!
Gözlerden gözlere yakıcı akış…

Ölmez şeklimizin eskizleriyiz
Yeryüzünde esir, ruh izleriyiz.
Bilmece içinde bilmece çözen
Allah’ın eseri ve gizleriyiz.

Karanlık yaz akşamlarında kaldı
Sarhoş çiğ taneleri
Ilık rüzgârların şiiri
Yıldızlara şarkılar
Mutluluğum…

Sevmemek mümkün mü bir kez görüp de
Gözlerin mıknatıs bakışı çeker
Dişi örümcekçe ağlar örüp de
Yüreğin köküne ölümü eker

Bakışlar yıldırım paratoner göz

İnsanın insana ihtiyacı var
Birine ihtiyaç duyduğum olur.
İşte o zamanlar Allah’a gidip
O’nun huzurunda durduğum olur.

Başka bir şey yokken; yeşilden, aldan
Kavimleri yutan bu deve aldan!
Bir yandan çığlıklar, dünyaya geliş
Bir yandan düşüyor yapraklar, daldan.

Gün ışığı gibi ulaştın, bana
“Kavlat, tüm derimi yak! ” demedim ki!
Gözümden sızarak bulaştın, bana
“İçimi yakarak ak! ” demedim ki!

Bazen belâ oldu, kirpiğin kaşın

Aşk, beni çarmıha gerdiği zaman
Ardışık düşlerle donatan, sendin.
Aşk uykusu sona erdiği zaman
Katlime imzayı ilk atan, sendin.

Hiçbir sebep yokken darılmışız, biz
Tükenmez dertlere karılmışız, biz.
Oysa aşk kelepçe, ayrılamayız
Sevgi kemendiyle sarılmışız biz.

Aşkla genişlettim kalbimi, açtım
Şimdi, tüm insanlar yer bulabilir.
Düşmanlıktan, kinden, nefretten kaçtım
Tüm evren, içinde un olabilir!