Başkalaşmış Eylül sabahına uyandı,
Yalnızlaşmış insancıklar.
Dürüst bir yel yaladı,
Gömülmüş duyguları.
Bahar sabahına uyanır gibi,
Mavi, yeşil ve gri.
Ezelden gelen bir dua gibi.
Mavi dedim önce,
Sonsuz düşünceler gibi.
Sonra yeşil dedim,
İlk baharımı hatırlar gibi.
Bir şeyler anımsıyorum,
Tuhaf.
Uykudayım,
Tütünsüz, alkolsüz ve yalnız.
Uyanık bile değildim halbuki.
Kafanı koyduğun an yastığa,
Dayanabilecek misin dışlanmışlığa?
Nefes alabilmek için bakacaksın yukarıya,
Kahpe yıldızlar bile onlardan yana.
Üzüldüğünden değil korktuğundan titrersin aslında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!