Kaptanıyım okyanusta sürüklenen rotasız bi geminin
Korkmuyorum bu okyanus hiçde derin değil
Yelkensiz penceresiz kapalı kutu gibi
Karaya vurdu içinde tam 75 kişi
Kapalı kutular açıldı birer birer
Bir ceviz ağacı düşün
Dallarını sallamayı bırakmış
İçindeki hariç her fırtınadan sağ çıkmış
Ama en sonunda lofta’nın gözyaşıyla sulanmış
Bir ceviz ağacı düşün
Neruda’nın sözü yavaştan tersine dönüyor
Bu yelkensiz gemide 75 kişilik yerin azalıyor
Döner misin bilemiyorum ama
Bu okyanus gittikçe sığlaşıyor
Kafanı çıkarıp dışarı bak birisi bulutlarla beraber ağlıyor
Benim yazdığım her dörtlüğün içindesin
Gün geçtikçe sarmıyor artık “Aşk Dediğin”
Ama o kadar çok beni anlatıyor ki
Bu uçakta bir yeri olması gerekirdi
Sonsuza kadar uçamaz bu uçak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!