Onur'a... Şiiri - Nilgün Yıldırım

Bütün masallar mutlu biter.
Bir masal bittiğindeyse,yalnız sonu kalır aklımızda.
O bizim hafızamızdaki sonu yaratmak için,
Ne çok şey yaşar kahramanlar oysa.
Gökten düşen üç elma,bunca mücadeleyi unutturur bize.
Sonra tozlu raflara kaldırırız.
Yeni masallar yaratılana kadar,onun büyüsüyle avunuruz.
Ve birgün çıkıp gelir
Beklenen, umut edilen kahraman.
Önce ONUR'lu edasıyla dolar yaşamımıza.
Yükü ağırdır sonra gelenin.
Çünkü; daha çok savaşmak zorundadır.
Daha çok sevmek,daha çok özlemek,
Bir önceki kahramanı yüreğiyle yenmek zorundadır.
Herşey aynı yerde başlar.
Hep; sessiz bir ev,durmadan akan bir hayat,
Daima kalbi kırık bir prenses vardır.
Aslında yeni kırıklar eklemek için
Girmiştir masala yeni kahraman.
Önce gizemini döker ortaya, sonra sessizliğiyle tanışırız.
Hırçınlığı; geldiği başka bir masaldan kalmadır,
Coşkularını dizginlemeside.
Tanıdıkça anlarız; onunda kırık yanları olduğunu.
Çünkü herkes,kendi masalında kanar,
Başkasının masalında kanatıp durur...
Dalıp daıp gitmelerinin;
Uzak ülkelerin birinde,saçları deniz kokan
Bir hayale olduğunu biliriz.
Yaralı prenses ne yaparsa yapsın,bazen bahar birtürlü gelmez.
Ve kaybedecek bir şeyi kalmamiştır artık.
Uzun süren kışlardan sonra,birgün karar verir prenses.
İçinde kalan son inancı verir ONUR'lu kahramana.
Kendine ait son parçasını.
Alır emaneti yeni kahraman.
Günlerce onu nereye koyacağını bilemez.
En ağır yük bu olsa gerek diye düşünür.
Korkar,kaçar,inkar eder,sonra kabullenir.
Onu yaşamaya karar verir.
Sonra ne mi olur?
Bu masalın sonu henüz yazılmadı.
ONUR'lu kahramanımız hâla;
Avucunda bir prensesin yaralı kalbi,nereye koyacağını düşünüyor......

27,11,2006