Simsiyah gözleri ışıl ışıldı,
Açıldığında sınıfımız kapısı.
Tuttuğunda kirli ellerimi sıkı sıkı
Şefkat doluydu avuçları,
Tozlu elleri yumuşacıktı.
Onunda annesi,babası vardı.
Hepsini bizim için uzaklarda bıraktı.
Burası her mevsim ayazdı
Kar yağdığında,
Herkes sobanın yanına kaçardı.
Oysa onun geldiği yerde
Kar yağdığında
Çocuklar sevinçle sokağa çıkardı.
Titresede soğuktan sıcak elleri
Asla bırakmazdı tozlu tebeşirleri.
Onunla yazdım ilk defa A'yı
Sonra öğrendim harfleri,
Okudum rakamları.
Artık kormuyordum hiçbirşeyden
Çünkü yanımda öğretmenim vardı.
Ondan gördüm ben,
Fedakarlığı,sevmeyi,sevilmeyi.
Ondan öğrendim ben
Eşi bulunmayan tek insan
Yüce kahraman ATAMI
Onunla sevdim ben
Kan kırmızı BAYRAĞIMI
Bu eşsiz
Bu cennet vatanımı
İşte Sonunda
O küçük çocuk
Onun gibi bir öğretmen olmayı başardı....
Kayıt Tarihi : 6.11.2007 18:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Doğanöğretmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/11/06/onunla-sevdim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!