Önünden Kedi Geçen Bir Resim

Bir sokak geçti gözlerimden,
Gözlerimden gri bir bulut.
Bulutun altında bir kedi durdu,
Baktı uzun uzun ve düşünceli bir ses gönderdi
Tükettiği canlarına.
Ve kaybolan canlarının şerefine şişesini kaldırdı
İhtiyar bir adam sokak gibi yorgun.
Kafam gökyüzü kadar kararmaya yüz tuttu,
Dilim damağım yalnızlıkla kurudu,
Rüzgar bütün aklımı uçurdu dalgasız denizin kıyısına.
Yakası açılmamış küfürler savurdu tüm tükenmiş
Aşkların failleri gırtlaklarını yırtarcasına örüldükleri yosun duvarların taşlarından.
Duydum aşınmış sıvalarında can çekişen anıların iniltilerini,
Bir resim gibiydi önünde duranların duvardaki silüeti…
Silinmiş dediğimiz her şey yerindeydi ve ben resmin içindeydim nedense
İçimde zannederken her şeyi ve hiç şeyi.

Bir sokak geçti üşür gibi içimden,
Bir kedi ürkek adımlarla resmin önünden…
Bir şişe daha boşalttı ihtiyar içimizdeki ihtiyarlamayışa.
-Ki bebeklikten ölüm zamanına atlamıştık
Ergenlik semptomları eksik kaldı varlığımızda.
Bir gece daha, uykusuz kalktı yatağından
Bir adım ötede kendine sarılıp yattı mezar taşının yanına.
-Üçüncü şahıs dediğime bakmayın: ben’dim.-

Gülleri dikenleri kesilmiş,
Cümleleri eksiltilmiş sundum insanlara;
Sobada ısıtıp uzattım ellerimi ellere,
Dişlerimle ısırılıp şekillendirilmiş tebessümler sundum karşımdaki kim’e…
“Artık yetişir! Yetişemiyorum vermeye! ” diye diye
Kedi resmin önünden geçti,
Adam içinden;
İçinden çağrılmayışlar geçti, aranmayışlar,
Dilinden baldıran geçti,
Yüreğinden hiç kimseler…
Kimsenin sesini yetmediği ve de
Sözünün geçmediği manastırın adanmışıyım,
Yüreğim kilitli,
Dilim kilitli,
Ellerim kilitli,
Gözlerim kilitli…
…
Bitti!

Mayıs 2015