Onun Yokluğu Şiiri - Menderes Işkın

Mutluydum, gururluydum onunla

Güçlüydüm, umut doluydum

Yarınlarım onundu

Hayallerimde hep o vardı

Yarı dalgın, yarı baygın

Kaybolup giderdim gözlerinde

Güzel bir yüzü vardı,

Deniz gözleri, bahar teniydi sanki

İncecikti beli, yumuşacıktı elleri

O benim kara kaşlımdı :)

Seside güzeldi hani..

Mizacı sertti ama

Fena sarsardı bir bakışı

Önce telefonlar kesildi

Sonra selam sabah

İki sevgili, birbirine yabancı

İki yabancı, birbirine sevgili olmuştuk

Gel zaman, git zaman

Sonunda bizide buldu ayrılık.

O gitti, yalnızlığım geldi

Günlerce yedi beni, yedi durdu

Yedikçe kudurdu, yedikçe vurdu

Kanıma susamıştı hain

Hasta köpekler gibi saldırdı

Birlikte yaşamayı öğrendik sonunda ama

Ne o beni anladı, ne de ben onu.

Varlığında, benliğimi kaybetmiştim

Yokluğunda, varlığım da elimden gitti

Hiç birşey acıtamadı beni, acıtamazdı

Onun yokluğu kadar

Anlatmak isteyip anlatamadım

Söylemek isteyip duyuramadım ama

Onu çok sevmiştim ben

Onu çok sevmiştim..