Onun Hikayesi Şiiri - Nurhan Özgel

Küçücük nohut gibi gözleri vardı
Hiçbir şeyi sorgulamadan yaşadı
Teslim oldu
Boş verdi
Cezaya müstehaktı

Ne anneye ne babaya direndi
Ses bile vermedi haksızlığa uğradığında
Evlendi ailenin seçtiği ela gözlü yaşmaklı kızla
Üçgen örtüler kondu koltuk kenarlarına
Ses bile çıkarmadı
Dövülen çocuklarına

İşte emeği evde yemeği azaldı günden güne
Kapı komşuları izledi müstehzi bakışlarla
Eğreti bir gülüş kaldı yüzünde
Oysa peynirli bazlamayı çok sevdiğini bir gün bile söyleyememişti

Cilalı İbo yazısı işledi karısı kasketine
Alay etti arkadaşları günlerce
Yine de bana mısın demedi
Sessizdi taş bir duvar gibi sessiz
Ve kimsesizdi biraz çocuk ve biraz esrarengiz

Öldü bir gün aniden
Ne kimse üzüldü
Ne kimse şikayet etti
Kalp krizinden