o çaresiz va fazla büyük değil
hırslı dayanıklı bir kız
bazen çok şaşırıyorum acaba ben dayanabilirmiyin
onun yerinde olmaya acaba dayanabilirmiyim annemi kaybetmeye evet annesini bir trafik kazasında kaybetti o da o arabanı içindeydi annesi gözlerinin önünde can verdi ama o yaşıyor zannediyordu o zamanlar 10 yaşındaydı şimdi ise 15 o hastanede yattı tanınmayacak haldeydi onu ablaları bile tanıyamadı amcası onu görünce şaşırdı o eve geldi kimse ona annesinin öldüğünü söylemedi 1 kaç hafta sonra okula gitti sınıfta bir kız vardı ağzında bakla ıslanmayan bir kız ona başın sağolsun dedi o anlamadım dedi annen ölmüşya dedi o kız o ağlamaya başladı sınıfı terketti bu anlatılan herşey gerçek ben onun dostu o benim kardeşim
aradan 3 sene geçti benim bir ayağım ordaydı sonra öğrendimki babası evlenecekmiş o yine sessizdi yine herşeyi içine gömüyordu
söylediği tekşey babam mutlu olsun o bana yeter kelimesiydi 6 kardeşler idi sadece buna karşı gelen en büyük abileri idi
haliyle onun psikolojisi darmadağındı ben üvey annesini sevmiştim ama o ve kardeşleri... birde ninesi vardı kübranın ben onu çok severdim ama onun üvey annesi hep tartışırdı onun ninesiyle birgün dövmeye bile kalkmıştı o ağlayarak geldi okula üvey annesinden nefret etiğini söylüyordu çok ama daha çok şey yaşadı o ama biz hiç ayrılmıyacağız diye söz verdik birbirimize kaderde yollarımızı ayırmazsa birlikte büyümeğe devam ediceğiz onunla peki o kızın ad ne? o kızın ad KÜBRA
Kayıt Tarihi : 6.8.2011 22:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!