Onun Adı Hüzündü Şiiri - Cemal Gökmen

Güneş batıp,kuşlar uçar giderken yuvalarına
o da yüreği alabildiğine yorgun
iç içe karışmış duygularıyla
yürümeğe başladı sessiz bir gecenin kapısını aralamak üzere evine
iç çekişlerinin bastırılamaz isyanlarını
derinliğine duyarak,kulaklarında ki uğultularla
bir sağa bir sola bakarak karanlık sokaklara daldı
yılların acımasızlığını düşündü
sevgi adına bulduklarını
onda kalan çaresizlikleri
her daim bekçiliğini yaptığı umutlarını
sonra yağan yağmur gözyaşlarını yıkarken
dudaklarını ısırdı haince
hatırlamak isterken onun adını
kuytu sokaklardan yürüyüp geldi evine
kapının anahtarını çevirirken
durdu düşündü bir an,sonra gülümsedi
alıştığı ruh,aynada gördüğü yüzü
hatırlamıştı tekrar yıllar sonra
onun adı hüzündü