Ve akşam çökünce,
Şehrin üzerine,
Yeni bir gün başlar onun için.
Takar takıştırır.
Sürer sürüştürür.
İki üç düğme açar,
Yukarıdan aşağıya.
Görünsün südyeninin,
Rengi yada
dolgun göğüsleri.
Eteğini daha da yukarı çeker.
Yanı başında,
Her araba duruşunda.
Yorgun argın dönerken,
Sabahın kör karanlığında.
Bilir çok ucuza gittiğini. Aradığı,
Biraz gırtlak birazda
Üstü kapalı yatacak barınak.
Başını koyduğunda yastığa,
Uyanamayacağı kadar derin,
Bir uykuya kavuşmak.
Dünyanın en ağır işçisidir,
Onlar.
O onlardan biri,
Onun adı FAHİŞE
Tuğrul Ahmet PEKEL
14-09-2006-Perşembe
Kayıt Tarihi : 14.9.2006 22:51:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tuğrul Pekel](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/14/onun-adi-fahise.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)