Onun adı bahdı kader

ONUN ADI BAHTI KADER

İstemeden yaptılar çözümsüz bir hata,
Onu getirdiler düşünmeden zalimce hayata,
Ne yapacaklarını bilmiyorlardı yaptıkları ful hata,
Dogumunda bırakılmıştı yapayalnız bir yata,

Hıçkırarak aglıyordu ne olacak bu işin sonu,
Hava çok soguktu minnacıkken gördü sert donu,
Ömrünce unutmazdıki bırakıldıgı o yatı,
Onun adı olmuştu kader bu da onun bahtı.

Dogmadan yalnız kalmıştı vefasız dünyada,
Bilmiyordu bahtını kavuşacaktı yüzlerce bayata,
Yaşamı kalmamıştı hiç durmadan getirmek salavata,
Dogarken ögrenmemişti inanmaz asla nur hayata,

Orda burda büyüdü herkese sordu kimse söylemedi,
Onun suçu degil o bu yaşamda yapayalnız göçebedi,
Dogarken içmişti ne çare çok acı şerbeti,
Fani dünyada böyle yaşamakta onun kaderi,

O bu hayatta yapa yalnız ögrendi her kötü yolu,
Ona yanlışlarını söyleyecek ne sagı ne solu,
Ona dogru yolu gösterene ömrünce olurdu kulu,
Onun adı bahtı kader bu da onun acı falı,

Dünyaya getirene,yaşama döndürene hep kin kusuyordu,
O na her söylenen kötü sözlere durmadan susuyordu,
Dışı gülüyor görünüyor,içi alev topu gibi yanıyordu,
Onun adı bahtı kader durmadan tanrıya yalvarıyordu.

O devamlı ezildi ezmeyi ögrendi,
Onu hayata orda burda gezmekti anlamını bilemedi,
Dogumda vurulmuştu damga ömrümce silemedi,
Bahtı kader her yolu çok denedi ama bitiremedi,

Yaşam her tokat kaldırışında bahtı kadere vurdu,
Niye benim kaderim böyle diye önüne gelene sordu,
Böyle yaşamakmı onu zaten hayattan yıldırdı,
Hayata kin kusanlar hep onu buldu,

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR