Onun Şiiri - Mustafa Tatcı

Şavkı gözlere vurmuş gökten inmiştir zirâ
Nur Muhammed nûrudur taşıyabilmez Hirâ
O nûr yaktı yandırdı Mûsâ çıkınca Tûra
Ateşinde al onun, kelâmında bal onun
Vücûd onun varlıkta, elif ve mim dal onun

Sorulmaz ki gözlere akmıştır senden sana
Perdedir göz yaşları görülmez ağlayana
Pervâneye sermâye bir âhtır yana yana
Küle dönünce varlık, bütün istikbâl onun
Hiç şüphesiz vuslatın zevkiyle ikbâl onun

Hele bir bak derinden, kaçıncı vâdi bura
Kaçıncı kez dolaştın, âdemle gelen nûra
Yetiversin döndüğün, er burada huzûra
Yahu arayıp durma! Gövdendeki hâl onun
Varlık bir kaf ile nun, zevk onun visâl onun

Bir ses ki, duymaz onu kulakları perdeli
Sorup soruşturmaz hiç, neden niçin nerdeli
Deli burda akıllı, akıllılar hep deli,
Bir pazara geldik ki, ya ver yahut al onun
Bu pazarda gördüğün turşu onun bal onun

Bir varmış bir yokmuşla oyalanma, birde ol
Yokluğu var zannetme, her nefeste nûrda ol
Bir çerâğ yak gönlünde, kul ol, kül ol,hurda ol
Eşyâ sandığın odur, gayrısı muhal onun
Kendi mülküdür zirâ, mülk onun mahal onun

Hak'tır şey, içten içe, ona örtüdür esmâ
Birle bak, bir ile duy, aldanma renge, resme
Dedi, demiş, derlermiş, Mustafa kulak asma
Dudaklarda kelâm o, kudret onun, kâl onun
Birine mi soracak, meydân onun mâl onun