Son yaz, iki bin on dokuz, yirmi bir kasım
En az otuz iki eğitimciydik
Ömür gibi uzayıp giden bir patika yoldan
Yürüdük, ormanın kalbinden geçtik
Güneşin güldüğü bu öğle vakti
Güz sermiş eteğini mutluluktan
Işıldayan bir yaprak önümüzü kesti.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta