Son yaz, iki bin on dokuz, yirmi bir kasım
En az otuz iki eğitimciydik
Ömür gibi uzayıp giden bir patika yoldan
Yürüdük, ormanın kalbinden geçtik
Güneşin güldüğü bu öğle vakti
Güz sermiş eteğini mutluluktan
Işıldayan bir yaprak önümüzü kesti.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.