Önüm Arkam Sağım Solum Tövbe

değil ikindinin aç beyaza akması
düğümün divane dikildiği yer
bütün taşınırlara çarpı
taşınmazlara bir tezene varyete
iz’li bakış yarası
burada
birkaç kulaç sonra
bütün ulaçlar mayınlı

duş’u geçmiş karılar karışıyor
görüntü kapansın
esrikliği evde kalmış
genç kızlar errör
sesi sığına kapatın
misina boşalıyor
bütün bağlarımıza sağılıyor sülfür
ağızlarımızı zor yerinden azarlayın
sesimiz sona kalsın

affettim
hadi suçlarına azıcık deniz sürün
kokularını temize çek
bütün bildiklerini düetine dağıt
ve gel
gizillerin yetiyorsa
avazımı dudağınla düzle
bak köylüyüm ben
nadasa bıraktığım bir evleği ikileyemem

bir de
ara sıra Nâzım’a su vermeye giderim
Lorca’ya uğrarım
Kurtuba’da kan kurutmaya
Şili’ye Neruda Stadyumu’na
oğullarını arayan annelere
çığ kayıplarına
ve bütün dönüşlerime dudak çetelesi isterim
unutma
dönüşüme kapını mavi arala

temmuz yaralarımızla tutunduğumuz
menzil zorlu
döndüğüme perdesiz gözler doğur
odakları sonsuz
hangi hangara indiğimi şaşırayım
varsın olsun kanatlarım tuzla buz

değil künefe üstü dondurma
suya çalınan düş- maya değil
kargıların bin vitesli
yirmi bir kalibresi bu
sevgilinin kaş karasında
su boğulması

ayın tarihine küllerimle tutundum
önüm arkam sağım solum tövbe

Ali Tekmil / 16.07.08 – Gelinkaya.