Onulmaz Yara Şiiri - Ahmet Eren Çukuryurt

Şubattan gece vakti,
Toprak salıncak misali.
Çocukluğum işitmemeli,
Siper eden kendini,
Annelerin kaygı dolu sesini.
Tüm evren gördü bu endişeyi,
Belki o an bitti,
Mutluluk, heyecan, sevgi.

İmtihan,
Beşik üstünde insan.
Taş üstünde taş kalmayıncaya kadar,
Sardı dört yanımı,
Toz ve duman.

Yıkılırken yuvalar,
Mülkiyet neye yarar?
Vatan tek yürek olmadan,
Zaman bu yarayı nasıl sarar?

Yılların birikimi yakanda,
Düşme artık yanlışa.
İçten bir yakarışta,
Dualar yükseliyor arşa.
Hatay, Maraş,
Adıyaman, Urfa,
Endişe, dakikalarla savaşta.

Salınıyorum sokaktan,
Sallanıyorum memleketle.
Yüreğim darmadığın,
Kalmadı evim, barkım.
Kalmadı canım,
Şimdi yanımda yok yoldaşım.
Gitti bütün sevincim, heyecanım.
Söndü kibritlerle,
Enkaz altında tükenen duygularım.