Ben senin yaşadığın dinmeyen acılarını ,
Işık girmeyen odadaki yalnızlığını sevdim.
Umudunu yitirmeden her daim gülümseyen,
Uykusuz kalmış yeşil gözlerini sevdim.
Yaşanmış kaderin, bitmeyen kederini,
İçinde yaşatıp ölmeyen azmini sevdim
Geceleri gizli gizli ağlayıp da belli etmeyen,
Göz kapakları şişmiş yeşil gözlerini sevdim
Tatlı dilinle,sözlerinle umut dağıtan,
Biricik sevdana hasretle sarılışını sevdim.
Ondaki umudu yaşatıp ayakta tutan,
Yeşil gözlerindeki hiç sönmeyen ışığı sevdim.
Çaresizken bile tüm dertlerini unutup,
Herkese teselli veren gülüşünü sevdim.
Soğuk kış gecelerinin ürperten sessizliğinde,
Uykusuz gözlerinin yavaşça kapanışını sevdim.
Hayatının en güzel yaşanmamış günlerini,
Düşünüp düşünüp de dolmayan gözlerini sevdim.
Mutlaka bu acılar da birgün bitecek diyen,
O yeşil gözlerinin, öyle içten gülüşünü sevdim.
Atik Acar
Kayıt Tarihi : 30.1.2020 22:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!