onu özlediğim zaman,
saçlarından aldığım matem karası telcikleri kokluyorum.
onun resmine sarılıyorum,
ama doldurmuyor yerini hiçbirşey,
ben onsuz, o hiçkimsesiz.
hani küçük bir çocuğun, kocaman bir bozkırda,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
