Onu hatırlattıkca Şiiri - Yılmaz Arslan

Sevdiğim o güzelin adını taşıyorsun
Onu hatırlattıkça bağrımı eşiyorsun
Ona dediğim gibi sana aşkım diyemem
Kim bilir sen de kimin gönlünde yaşıyorsun

Ne vardı o da şimdi aramızda olsaydı
Anılarda değil de kollarımda kalsaydı
Ölüm denen o gerçek onu benim elimden
Kalbimi söker gibi zamansız almasaydı

Biliyor musun o da senin gibi gülerdi
Her gülüşte gönlümden tüm hüznümü silerdi
O güzel yüreğiyle omzuma yaslanarak
Bana gelecek hüznü kendisine dilerdi

Bakışın bakışına bilsen nasıl uyuyor
Sanki çıkıp gelmiş de tam karşımda duruyor
Onu ilk gördüğüm de nasıl ki titremiştim
İnan ki kalbim yine aynı şevkle vuruyor

Sanki yaradan onu sende tekrar yaratmış
Saçlarını da aynı onun gibi taratmış
Şu kederli gönlüme teselli olsun diye
Seni ona benzetip benim için donatmış

Kaşların ve gözlerin ancak bu kadar olur
Böylesi benzerini aramakla kim bulur
Asla doyamadığım güzel hatırasını
dur gitme bir az daha yaşat bana ne olur

Bırak da dizlerine bir anlık kapanayım
İçimden gizli gizli ağlayıp sızlanayım
Sen de onun yerine söylermisin bir bana
Böyle büyük acıya ben nasıl katlanayım

Unutmak mı diyorsun asla bunu yapamam
Onun hatırasına başkasını katamam
Değil aylar seneler asırlarca yaşasam
Bir anlık olsa dahi ben onu unutamam.