Onu Dinliyorum Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Sus rüzgar… Onu dinliyorum,
Bu kere
Durgun bir denizin dalgalarıyla gelmiş yanıma.
Kumsaldaki sesler onun ayaksesleri,
Bu fısıltılar onun fısıltıları,
Kat önüne götür
Şu yerli-yersiz çığlık koparan
Martıları.

O bu martılar için gelmedi bu sahile,
Kumlara senin için ayak basmadı,
Islak taşlardaki tüm sekişleri benim için,
Gülmesi, söylemesi, fısıldaması benim için.
Senin sınırını aşıp kendine pay çıkarman
Çirkin.

Bırak eloğlu İstanbul ‘ları dinleyip dursun,
Ne kalmışsa dinlenecek; İstanbul ‘da.
Ben şurayı-burayı dinlemiyorum,
Onu dinliyorum.
Gözlerim kapalı-mapalı da değil,
Zira; o, bakılmaya, görülmeye değen bir şey,
Onsuz ne kadar boş kalırdı bana göre
Doğu,
Batı,
Kuzey,
Güney.

Sus rüzgar… Onu dinliyorum,
Kulaklarımda beni sevdalara düşüren masalları,
İçtiği andlar,
Verdiği sözler
Ve sonra iki elimi böğrümde bırakışları.
Bırak rüzgar… Onu dinliyorum.
Bırak
Çırpınışları.

(Hikmet BARLIOĞLU (1933-2003) 'nun
SON GÜNEŞ isimli Serbest Şiirler 'inden > 95-96/100)