Onu Aramak Şiiri - Yavuz Selim Balcıoğlu

Aşkı aramak için çok uzaklara gittim,
Fısıltıların alçak sesle yankılandığı sonsuz diyarlarda,
Tutkunun alevlerinin ikamet ettiği kalpler için bir arayış,
Ruhumu heyecanlandıranı bulmak için bir bakış.

Baktığım kaderin kıyılarında,
Evren halısını açtım,
Aşkın silüeti, usulca izlenen bir hayalet gibi,
Kaderin tonlarında uyum içinde dans etti.

Her kısacık bakış, gecede bir işaret,
Bir dokunuş, bir kıvılcım tutuşturur aşkın kucaklamasını,
Anıların başladığı yerde, yıldızlar çok parlak hizalanmış,
Yine de, aradığım kalbim, yanı başımdaymış.

Sessiz bir teselli içinde, gökyüzünü seyrettim,
Ve orada, ayın yumuşak parıltısında yansıyan,
Derin bir aşk, gözlerimin önünde açıldı,
Aşkın gerçeği, henüz anlatılmamış bir sır.

Çünkü arayışımda gerçeği göremedim,
Aşkın kendi manzarası kalbimde yatıyor,
İçe bir yolculuk, gençliği aramadan,
Ama aşkın dokunuşunun verdiği içsel bilgelik ile.

Yeni bulduğum zarafetle, huzursuz arayışımı durdurdum,
Ve o sessizlikte, aşkın kucaklamasını buldum,
Kalbin gerçek pusulası, dinlenmem için bana rehberlik etti,
Ve aşkın huzurunda, nihayet anlamını buldu bu kalbim.