Onu anlatıyordu herşey...
Bir bebeğin gözyaşlarında saklıydı.
İhtiyar bir adamın gülümsemesiydi o.
Her savaşın sonuydu...
Gözlerimi kapattığımda karanlıktaki boşluk muydu?
Ve aydınlandığında yeryüzü hayatta kalmanın anlamı mıydı?
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta