Onu Aldılar Ne Kaldı? Şiiri - Ruhan Kara ...

O içimdeyken, dünyam bambaşkaydı.
Bu güçlü tılsım, sanki ondaydı.
O içimdeyken, gönlüm bir saraydı.
O da gönlümün tek kralıydı.
Kalbimin tatlı melodisiydi,
Damarlarımdan ruhuma yayılan.
Aklımın düşünce gemisiydi,
Duygu okyanusuna açılan.
Sanki o ruhumun ışığıydı,
Karanlığı aydınlatan.
İçimde esen tatlı bir rüzgardı,
Kapkara bulutları dağıtan.
Bütün dertlerimin dermanıydı,
Hayaliydi ben tek avutan.
Bana güç veren desteğimdi,
Oydu ayakta durmamı sağlayan.

O ulaşmak istediğim yıldızdı,
Ulaşamadan benden kopardılar.
Geriye kör ve sağır bir aşıkla,
Hayalimdeki hatıralar kaldı.
O belki gönlümün ateşiydi,
Onu söndürüp benden aldılar.
Gönlümde ondan bana şimdi,
Ateşinin külü ve dumanı kaldı.

Okaranlıkta ayışığımdı.
Aldılar, bana gölgesi kaldı.
O beni ısıtan güneşimdi.
Aldılar, bana soğuklar kaldı.
O hayallerimin sahibi idi,
Aldılar, geriye kabus kaldı.
O kalbimin çarpan çarpan nabzıydı,
Aldılar kalbim sessiz kaldı.
O beni tutan desteğimdi,
Aldılar, bütün bedenim yıkıldı.
O beni avutan hayaldi,
Aldılar, dertlerim dermansız kaldı.
O garip gönlümün sultanıydı,
Aldılar, gönül tahtım boş kaldı.
Gönlümü sulayan ırmaktı,
Aldılar, gönül bahçem kurak kaldı.

O içime işlenmiş bir fidandı.
Onu kalbimden söküp aldılar.
Geriye sadece kırık bir kalple,
Henüz yaşanmamış bir aşk kaldı.
Hayat bulmuştum onun sevgisiyle.
O beni yaşatan tek varlıktı.
Aldılar, geriye boş bir bedenle,
Artık anlamsız bir hayat kaldı.