Onu Şiiri - İsa Yazıcı

Bir gemideki son yolculuk.
İsyan!
Ardı sıra kovalar seni,
Bütün yalnızlıklar.
Gün gelir,
Zorlanmışsındır.
Neyin nerde olduğu belirsizdir.
Ta uzak yerlere sürükleneceksin.
Bir bakmışsın ki,
Yine o günlerin;
Zorlukları göğüslemen gerek.
Soluk almak istiyorum;
Öylesine...
Bakışlar,
İnsanlar gülüyorlar.
Bilmek için ne var?
Ne var bilmek için?
Hayatın akışında bulur kendini insan.
Neden güler,
Neden ağlar,
Yeryüzünde bir işkence!
Sorular soruluyor durmadan.
Yine tekrar ediliyor;
Ardı sıra tekrar.
Yönlendirilmiş bir kafa,
Son bir bakış hayata.
Bitmeyen günlerde,
Bir bir geliyorum aydınlığa.
Geçirilmiş kafama
Yitirilmiş tutkular.
Dönüp dolaşıyor kafamda
Ne olduğu belirsiz aynalar.
Yüksek dağların ötesinden
Geçmişe bir bakış.
Buldum kendimi,
İçimde istediğin an,
Buldum seni.
Sana doyasıya baktığım an,
Kendimde değilim artık.
Söyleyemediğim anılar
Diziliyor etrafıma.
Sesini duyamadığım yankılar,
Dönüp dolaşıyor;
Beni alıp,
Seni veriyor kafamda!