Ontemmuz'um Şiiri - Gülden Işık

Temmuza yakalanmıştı doğduğum gün
Ontemmuz’un aydınlık yüzüne açılmıştı gözlerim
yedi yaşımda fark ediyorum
ihtilal karanlığında komşu kapıları açık..
sevgilerin en güzeli bahçe gölgelerinde
selamların karşılığı bereketli…
sazda, sözde, halayda bizlik var
akasya kokuları var zaman yolculuğundan kalan

kızak kaydığım taşlı yollar…
hanımelili avlular…
yağmur derelerine yapılıp yıkılan barajlar
çamurdan bebekleri güneşe serilmiş
akşamların anne seslenişlerinde bıkılmayan oyunlar…
Asker abinin zurnası vuruyor davula
şişirdiği yanaklarında hayretim birikiyor yaz boyunca

tepeden tepeye izlenecek kadar yakın bazen
bayrak örtülü tabutlara düşüyor acının sesleri
susuyor pencereler… bahçeler…
bayram arifelerinde ağlayan gözler sevap taşıyor tepsi tepsi
patikalardan mezarlıklara un helvası gidiyor
koşuyoruz çocukça sevinçle

sertleşen adımlar alkışlanıyor bazen de
sarı baretlerin siyah çizmeleri inletiyor kararları
evlerin babaları sohbetlerinde gururlu
anneleri sarmaş dolaş çiçekli divitinlerle
çocukların naylon ayakkabıları iskarpin oluyor
yontuluyor ucu bitmiş kalemler
yeni defter sayfalarının kenarları süsleniyor
bitti korkusu azalıyor ödevlerin çokluğunda

saçlarımın beyazlığında o günler
gönlümün eren köşelerinde
çam ağaçlarında sıla izleri
yerim yurdum duruşum
şarkım türküm her anışımda
anam babam kardeşim arkadaşım
eskisi gibi olmasa da hiçbir şeyi
dönüşüm yine ona ayrılıklarımdan
adı sanıyla yaşayan
Ontemmuz'um.

Gülden Işık- 21 Şubat 2021
Zonguldak Halkın Sesi Gazetesi ‘’Zonguldak’ın İlkleri’’ köşe yazımdan ilhamla