bazen kendini bir boşluğa bırakası geliyor insanın...
mutluluğa hasret yüreklere inat...
mutluluğu arayan, umutları kovalayan yüreklere rağmen...
en güçlü insan olmayı gerektirdiği halde...
bazen kendini bir boşluğa bırakası geliyor insanın...
hani onsuz yaşanmaz dediği can için...
belkide erişemediğinden bu isyanı...
ama onsuz yaşanmaz denilen için yaşanmalı bu dünyada...
bir güler yüz, mutlu bir bakışı için, verilmeli canda...
can ile canan iki vücut bir ruh...
canan ise kalbe saplanan bir mızrak canda...
ümidin ufku karanlık olsada...
duygular ince ince yaş olup dökülsede...
onsuz yaşanmaz için yaşanmalı...
sadece yaşanmalı...
hüzünlü ve sevdalı...
Kayıt Tarihi : 12.6.2007 16:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Serkan Kayan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/06/12/onsuz-yasanmaz.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!