Unutamam hiç o, akşamın sabahını
Sabahlara kadar,rahatça uyumadı
Döndü sağa sola,tükenmeyen ahdını
Boşalttı içinde,ne var ise tutmadı
Bir taraftan ağrı,yatakta hep sızlardı
Bakışlarında ki,halsizlik yüzde akardı
Ayaklar morardı,ruhu o an durmadı
Yüreğini saran,ateş bedenini kapladı
Ağzı ve gözleri,yavaş yavaş morardı
Görünce içimde,bir cayırtı parladı
Söndü tüm vücudu,yatağında ufaldı
Nefes almıyordu,göğsü inip kalkmadı
Hissetmiştim o an,kanatlanıp uçmuştu
Fırladım odadan,hayatı son bulmuştu
Doktor ve hemşire,koridorda koşmuştu
Benim canım yarim,tanrıya kavuşmuştu
Çocuklarım gelmiş,yaşam sona ermişti
Kırk sekiz yıllık can,ak çarşafa girmişti
Ağlayamıyordum,tüm ümidim bitmişti
Sedyeyle bedeni,koridordan inmişti
Yapacak bir şeyim,kalmadı bu dünyada
Kefenine sarıp,yıkandı güzel suda
Tüm sevenlerini,topladı bir araya
Onsuz kalan ruhum,anar durur burada
Bahattin Tonbul
27.5.2009
Kayıt Tarihi : 27.5.2009 00:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgili eşimin son on iki saatli son anılarım unutamam yüreğimden atamam hiç konuşamazdı derdini anlatamazdı..durmadan o sırt üstü yatardı....6+7
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!