Onsra Şiiri - Furkan Enes Abça

Onsra: tövbe etmek belki de aşka,
Nâkıs olan sevmemek, sevememek.
Sevgi dolu bakamamak hayâta,
Renklere kuzgûnî bir perde çekmek.
Âşıkların dâim kâbusu: onsra.

***

Onlarca parlak yıldızın altından,
Nasıl oldu bilmem, ilk seni gördüm.
Senle tekrâr dirildim, senle öldüm.
Râmih olan sen miydin hê, sâhiden?
Aklıma bu sözün düştükçe güldüm.

Orkideli bir çiçek tarlasından,
Nâzikçe ve usulca seni seçtim.
Seni kokladım ve kendimden geçtim.
Reyhân kokan sen miydin hê, sâhiden?
Anlamadım, gerçeği çok geç bildim.

Ormandaki çürümüş bir ağaçtan,
Ne mûcizevârî bir hâl yarattım.
Seni başımın altın tâcı yaptım.
Revnâkıyla sen miydin hê, övünen?
Âh-û vâhla îtibârımı yıktım.

Olacak onca kimse arasından,
Neden acep, ilk sana âşık oldum?
Seni kendi kendime yâren buldum.
Re's-i sevdâm sen miydin hê, sâhiden?
Aşkıma karşılık hep unutuldum.