Bir yüz vardı eskiden
Binlerce İstanbul dehlizinden uzak
Bir el vardı babasının elinde
Boğaziçi köprüsüydü salıncak
Bir keder vardı hep
Fütursuzca dolaşırdı onu büyütmek için
İstanbul sokaklarına atılmış çocuktu belki yüreği
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Hayatın ‘biz kıyısı’nda durmadık hiç
Ürkekliğimiz bundandır
bundandır belki Mucize!
belki erken söylenmiş,belki anlaşılmamış,belki anlaşılamamış bir hayat hikayesinin son sözüydü,anladık ki anlaşıldıkça eriyen kartanesiymiş son sözler,tebriklerimle şairem..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta