Önsöz IV. Mumyalanmış İbadetler

“ Yalanın mezhebi AŞK
Aşkın ibadeti HASRET”

Ömrümün son noktasını armağan ettim sana
Senle başlayan cümlelerin sonuna koy diye…
Hasretimin sığlarında öğrendim sensiz yüzmeyi
Ta derinlerine beni çek diye…
Hiç bilmediğim kokundan döndü başım EFSUNCAN!
Hep varolduğun yalnızlığımla müjdelendin hayatıma

Hiç yalan değildin
Hep ezberimdin
Hiç yaşım değildin
Hep gözümdün
Hiç sonum değildin
Hep önsözümdün

Gidip gidip dönmelere yalama yüreğimde ambargo
Yüreğimde hasret
Şuracıkta aşk

Neresinde yalan?
Her keresinde
Aşk firesinde
Düş süresinde
Son deyişinde
Hep ölüşünde

Oracıkta yalan …

Hasret hasret hasret
Tespihledim dualarımı
Aşkladım seccademin sol yanını
Mumyaladım sensiz ibadetlerimi

Kavuşamama kabusundan uyandırdın beni EFSUNCAN!
Gerçeğimin açlığında hazımlandım sana
Çoğaldım düğümlendim çözüldüm sana…
Bin ömür boyu, bir ölüm boyu sevdim sen içimi
Nazından aşk dilenen Can’ımı sevdim can-sız..

Sensizliğe bilendi kör bahtım
Sana kıyamadı keskin sevdam
Sensizliğe üşüdü tenim
Sana bürünemedi çıplak yalnızlığım
Sensizliğe öldü sessizliğim
Sana soluklanamadı hayatım..

En mavi besteyi yaptım hapsolmuş sözlerine
Silinen pasların çardağında demlendim çaylarına
Çalınamadım duylarına
Söylenemedim dillerine
Başlayamadım bitmelerine…

“ Hasret uykusundan uyandım MUMYALANMIŞ İBADETLERE
Aşk secdesinden okudum yalanlarını EFSUNCAN! ..”