Haddini bilmez bir patlamanın ardından çaresiz koşuşlar, feryatlar, acımasız acılar. Ve bir depremin ardından yıkılan binalar, ağlayan çocuklar, umudunu yitirmeyen babalar… Bir kazanın ardından inleyen sirenler, ecele direnen bedenler, hıçkıran bebekler. Ve bir yangının ardından yanan ciğerler, boşaltılan evler, yersiz ve yurtsuz kalan aileler…
Çaresizlik içinde çare arayanlar… Bazıları ölümsüzlüğün iksirini arıyorlar. Bazıları ise ölümü bile bilmiyorlar.
Bana “mutlu musun” diye soruyorlar. Aldıkları cevap hep aynı. “Değilim” diyorum, sebebini soruyorlar.
Sebepsizliğin içinde sebep arayanlar… Bazıları sebep yokken sebep arıyorlar. Bazıları ise sebebi öğrenmek bile istemiyorlar.
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta