Onsekiz Yıllık Dostum'a

Seni kaybettikten sonra anladım
Ne kadar yalnız olduğumu
İğnenin deliğinden geçen
Saniyelik ömrümde...

Seni, çok severdim
Onsekiz yıllık dostluğumuzda
Sana bir yıl dışında
Hiç küsmedim, darılmadım.

Göğsümün üstünde taşırdım seni
Dostluğumuz tadında kalsın diye
Geceleri hep uyanıktın
Yalnızlığım, cakalı elbisende
Sönerdi
Yine bir ateşle içim yanar
Dertli başım dönerdi.

Zamanı ve parayı yay gibi
Gerdim
Rüzgarlarla savurdum seni
Ok niyetine
Sevgili isminde sarar
Ta ciğerlerime kadar
Çekerdim seni.

Seni çekemeyenler vardı
Hem içimde hem dışımda
Ciğerlerim, sinirinden kapkara kesilir
Duma nöbetlerine girerdi
Sesim kısılır, midem ekşir
Ve beynim zonklar, erirdi
Bir de kokun;
Bütün ahbablarımın bitmeyen
Çilesiydi.

İçimden söküp atamadığım
Benliğime çöreklenen
Kanıma kanser gibi yapışan
Vazgeçilmezimsin
Sana yaklaştıkça ölümü
Senden uzaklaştıkça yaşamı
Farkedişimsin.