Onsekiz Saat Şiiri - Raziye Aktaş

giriş kapısında adının yazılı olduğu
bir yere girdim: 'AciL'
oraya bile yazmışlar adını bak görüyor musun?
dediler: '18 saat aç susuz kalacaksın'
güldüm..
ben bir ömürdür sensizim,
kalkmış o kadarcık saatin lafını yapıyorlar..
dediler: “ameliyat olacaksın”
sustum..
yanlışlıkla seni çıkartırlar içimden diye
izin vermedim bu müdahaleye,
bana zarar verdiğini bilsemde..

daha çok araştırdılar, buldular sanırım..
içinde 'sana zarar veren' bir şey olduğunda
akyuvarlarının sayısı yükselirmiş..
benimki de çıkmış altı katına...!
o kadar da gizlemiştim içimde,
bak onlar bile bulmuşlar seni..
nasıl da işbirliği yapmışlar,
anlamışlar tabi zarar verdiğini..

kaçtım..
teşhisi konulamayan bir hastalığı,
duymamak için.
hastaneden kaçmak gibiydi seni sevmek..
sonunu bilmeden, neyle savaştığını görmeden
sadece çekilen bir sancıdan ibaret..
belki de bir kurtuluştu bu kaçış
verilen ağrı kesicinin etkisi tamda geçmek üzereyken..