Onların Olsun Şiiri - Yunus Öztürk 1

Ne olur üzülme
Zülüfleri tel tel sıralım
Gel gidelim
Buralar onlara vatan olsun yurt olsun
Beyazlar giyinip de siyahlar bağlama
Gözleri elalım
Varsın ekmeğimiz taş
Suyumuz kum olsun

Aşkların en yücesi işlenmiş
Silinmez ruhumuzda
Düşmanlar tuzak kurmuş
Beklerler pusuda
Bizim ellere varırız
Yaz bahar ayında
Varsın yorganımız kar
Yastığımız buz olsun

Yüksek dağların suları soğuk imiş içilmez
Nedir bu aşkın şu hali
Destanlık mı efsanelik mi bilinmez
Can her şeyden çekilir de
Senden çekilmez
Varsın çayır onların
Otağı onların olsun

Ak pınarların boz bulanık
Akıp durulmuş selleriyiz biz
Yemyeşil ovaların
Ilgıt ılgıt esen yelleriyiz biz
Yüce yüce dağların
Açılmış yaban gülleriyiz biz
Varsın bağ onların
Bahçe onların olsun

Gönülden yaralıyım
Yaralarım çok derin
Ağlama gül yüzlüm
Sararıp solmasın benzin
Ne olur gidelim
Sensiz bu can
Her şeyden bıkkın ve bezgin
Varsın kollarımız bağlı
Yollarımız kapalı olsun

Bahçeler kurulmuş
Cennetler misali
Bedenine cemaline
Ey Tanrım
Hiç dayanılır mı
Böyle bir zulme

Gel gidelim servi revanım
Huzur bizim ellerde
Varsın kabrimiz kazılmış
Kefenimiz biçilmiş olsun

Aşkın şerbeti eceldir
İçildi mi bir daha içilmez
Zalim elinden aşk elinden ölenlere
Öldü denilmez
Sevenler kanat açıp uçunca
Onlara yetişilmez
Varsın bağlı kollar
Kapalı yollar
Onların olsun

Âşıkların divanesi
Dolmuş da taşmış
Çağlayıp köpürüp duruyor bu gün
Bağlı kolları kapalı yolları
Çözüp saçıyor bu gün
Ayrılmış tek ruh
Diğer yarısına koşuyor bu gün
Varsın kazılmış kabir
Biçilmiş kefen onların olsun