oyuncağın var mı sorusuna
cebinden çıkardığı parmak büyüklüğündeki iki boş kovanı uzatarak
yüzünü kaplayan anlam veremediğim bir sevinçle
cevap veriyordu
işte…
sırtını yaslayarak oturduğu bir duvar bile yoktu
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta