Al aldı yanakları,
Soğuktan çatlamış elleri,
Işıl ışıl gözleri vardı.
Onlarda çocuktular.
Elektrikleri yoktu belki,
Suyu, ya dereden,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Sayfayı açtığımda karşıma çıkan ilk şiirdi ve okuyunca tüylerimi diken eden satırlardı okuduklarım,haklısınız Sacide hanım onlarda çocuktular ancak hiçbir zaman oyuncakları,pilli arabaları sıcak bir yuvaları yoktu onların,onlar cehaletin kurbanlarıydılar,belkide ne ilk nede son olacaklar bilinçsiz ailelerin kurbanları olacaklar.Duyarlı yüreğinize,kaleminize sağlık.
saygımla...
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta