Herşeyden önce beni büyütenlerin sevgisi lazımmış bana.
Ondanmış kaybolan bir çocuk gibi ağlayışım.
O yaralı çocuk nasıl da saklanmış ardıma.
Oysa hep ben onun ardında kalmışım.
Sığmadı gözyaşlarıma...
Beni çocukluğuma geri götür anne.
Üç yaşımda kalayım.
Kavuşayım mavi gözlü bebeğime...
Yumoşum,ayım...
Onlara sarılınca sıcaklığım akıyordu yüzlerine.
Ben gülünce gülüyordu hepsi
Ve onlarla ağlıyordum.
Oysa insanlar insan yapımı oyuncaklardan daha sahte
Niye!
Sarılmakla ısınmazmış yürekleri,
Ben gülünce ağlar,ben ağlayınca gülermişler
Bilmiyordum.
Ama üzülme, ben onlardan değilim anne.
Üç yaşımda oynarken mavi gözlü bebeğimden kendimi doğurdum.
Beni çockluğuma geri götür anne
Mavi gözlü bebeğime.
Ben onunla daha mutluydum...
Kayıt Tarihi : 14.10.2009 01:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirde her bölüm kendi içinde ayrı bir şiirdir.Başlık koyma konusunda sıkıntı çektiğimden,karar kılamadığımdan demeliyim, bu şekilde yazmayı denedim.Birçoğuna uzun şiir okumak zor gelir.Ancak bilinmelidir ki bu bir uzun şiir değildir...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!