Benim sevdiklerim vardı
Onların hepsini attım
Onlar toprak olacak
Ben ise o toprakta bir gün
Ağaç olup yeşereceğim
Kuşlar konacak dallarıma
Her ötüşleri aynı nakaratta
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Canım, nedir bu karamsarlık? Birileri üzmüş benim komşumu, arkadaşımı...
Hepimiz bir gün toprak olacağız... Kim bilir belki de hepimiz bir gün dal dal olacak ağaçlarda tomurcuklar olarak patlayacağız.
Kim bilir, hangi kuşlar konup cıvıldaşacak dallarımızda...
Selam ve sevgiler Şükran Hanım....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta