Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
çok güzel bir anlatım..ŞEHİTLER ASLA ÖLMEZ...tebrikler...atıl kesmen
Bu aciyı hissetmemek olurmu fakat sizde bunu çok güzel dile getirdiniz içim çok acıdı gönlün der görmesin üzgünüm:((
Sayın Sinecikli
Sizi kutluyorum..
Acıyı içinizde hissetiğiniz için..
Şiire döktüğünüz için..
Duygusuzlara, duygu ögrettiğiniz için..
Kaleminiz ve duygularınız hiç susmasın..
saygılar....
Ruhları şad olsun...........
Tekrar yaşamamak dileğiyle
Belki,
Canlarını orada teslim ettiler,
Fakat,
Yetmiş milyon kere dirildiler,
Çünkü,
Şehitler Ölmezler....
Tebrikler Galip çok güzel bir şiir inan okurken tüylerim diken diken oldu..:)
Yüreğine ve duyarlılığına sağlık sevgili dostum..
Tebrikler
yürekler acisi..mekanlari cennettir..sehitler ölmez de..kücücük cocuklara nasil anlatilir..onlar babalarini ister..yüregine saglik..saygilar..
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta