İnsan var güleç yüzlü içten mi içten;
Ela gözlü, tatlı sözlü, bir damlacık sıcaklığa hasret…
İnsan var konuşmayı seven, özü dürüstlüğün;
Solgun yüzlü, yorgun ruhlu, içtenliğe susamış…
İnsanlar var kader çizgisi buluşmuş,
Akılları ve yürekleri bir, hayat yolları ayrı mı ayrı...
Onlar konuştular yarınları, paylaştılar düşleri, saygıyı…
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bir bahar akşamı söndürdü gözlerdeki sevinç ateşini,
Kader katıydı kurallara sadık, ayırdı yolları…
Denediler birbirinden uzak hayatlara alışmayı
Öğrendiler gülmeye, içtenliğe hasret yaşamayı…
iyi bir final ama özlem ve ayrılık temaları yoğun işlenmiş şiirlerinizde ahhh!bunlarda olmasa belki bu kadar içten yazılabilirmiydi kim bilir?Yüreğinizden sevgi yüzünüzden gülüş eksilmesin Rıfat Gürsoy
çok güzel sözcükler , dizeler , emek verilmiş pek çok... gülmeye , içtenliğe hasret günlerin bizde hep uzak kalması dileğimle , tebrik ediyorum seni aliye şair...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta