Afacan çocuklardık
deliler gibi koşturur terler hastalanırdık
ıssız yerlerde saklambaç oyunlarında aniden sarılıp öperdin
ninen mutlu mutlu gülümserdi salon penceresinden halâ yaşıyor mu
ışığınız yanınca evinizde görkemli bir yaşam başlardı
kardeşimle de ilgilenirdin o inatçı deli bozuk kızkardeşimle
ağaçlara kazıdım adını derdin sevgini anlatmak için
zalimdin böcekleri ayağının altında ezer dadıya rahat vermezdin
ılımlı biri değildin hiç senin neyini severdim ki
dadındı seni sakinleştiren kadın annen yoktu sonra büyüdük
Itırdı ikiz kardeşimin adı hatırladın mı büyüdü çok güzelleşti
Mine ben dediğimde uzun süre düşünmüştün yıllar sonra
Akasya apartmanından taşınmıştınız mahallede sizi tanıyan kalmamıştı
ğ/biz de şehir şehir dolaşıyorduk ailece
Ankaraya oldu son tayinimiz babam seni tanıştırdığında
çocukluk günlerimizi anımsadım çok yakışmıştı denizci forması
lütfen verdiğim numaradan ara beni unutma
annemi kaybedeli üç koca yıl geçti gurbette bıraktık onu
Rızayla kuzenimle nişanlanmıştık sonra ben nişanı attım
adını kazıdım bir ağaca demiştin o hangi ağaçtı
13/Eylül/2011/Salı/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 13.9.2011 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doğallığı hiç ıskalamıyor Sayın APEL.
Yaşamdan yazıyor;olanı/biteni olduğu gibi yansıtıyor şiirlerinde.
Bu tür poetiklara hep oy vermişimdir ...
Kutluyorum Efendim.
Erdemle.
Son bölüm ikinci dizenin başındaki (ğ) kaldırılmalı ve son dizede de 'adını kazıdım ağaçlara demiştin, hangi ağaçtı o', 'adını kazıdım bir ağaca demiştin, hangi ağaçtı o' olarak düzeltilse bence daha güzel olur ...
Kutluyorum sayın Apel....
TÜM YORUMLAR (2)