ONLAR DOSTUN EN GÜZELi Şiiri - Binali Kılıç

Mevlana'yı tarif etmek, ariflerin işidir,
Gel diyen Mevlana; bizim özümüzde Mevlana.
Mevlanalar bu milletin gelmişi geçmişidir,
Kars'ta Hasan Harakani, gözümüzde Mevlana.

Onlar birer sevgi bağı, kötülükten beri dir.
Onlar dostun en güzeli,mevlanın eseridir.
Onlar gönüllerde açan, sevgi çiçekleridir.
Dondursada kışlar bizi, yazımızda Mevlana.

Yunus olmuş, eğri odun taşımamış dergâha,
Veysel Karan- gibi,gönül dostu gelmez bir daha,
Fâkirullah, Molla Osman, İbrahim Hakkı, daha…
Evliyalar saf saf olmuş, dizimizde Mevlana.

Seyyid Abdulhakim bir de; Arvasiler bir dizi,
Muhammed Reşid Efendi, Ebubekir Tirmizi,
Ahmed-i Hâni Efendi, Seyyid Kasım Tebriz-i,
Hıfz ettik isimlerini sözümüzde Mevlana.

Kimi Sarı Saltuk, kimi Abdülkadir Geylân,i
Harun Reşid'in yanında, Behlül Dane divani,
Kayseri'de bir Tacüddin İbrahim Karaman-i,
Somuncu, Gürani Baba, bazımızda Mevlana.

Nakş-i Bend-i, Said Nurs-i, Seleme bin dinara,
Seyyid; Emir Burhan, bir de Saduddin-i Kaşkara,
Yaradan’ın aşkı ile gönüller düşse nâra,
Ateşimiz İbrahim’den, közümüzde Mevlana.

Kim olursan ol, gel demek duyguların zirvesi.
Açıp gönül konağını,âlemi çağırması,
Sofrasında yer gösterip dünya'ya haykırması,
Aşikâr dır tadımızda,tuzumuzda Mevlana.

Bir perdelik oyun gibi, bu dünyanın hayatı,
Şâhadet mi? İcazet mi? Hangisi tahsilatı?
Hangi miras Mevlana'ya sultanlık saltanatı?
İki taşla bir nişâne, izimizde Mevlana.

Ey Binali bu âlemde ne bilirsin halleri?
Bir membâdan su içerler, bir ağacın dalları,
Bin bir dal budağı olsa! Bir’e gider yolları
Bir gönül dostu, tasavvuf sazımızda Mevlana.